In de schemer van het maanlicht, zie ik een silhoutte die me raakt.
Het is iets van vervlogen tijden. De tijd stond even stil.
Een zachte bries waait alle winden, zo snel en geruisloos weer voorbij.
De maan sluit straks haar ogen, om plaats te maken voor de zon.
Vannacht zal ik het weer ontdekken, in de schemer van het maanlicht.
De tijden van weleer.
In memoriam Jolanda Stins - 1966 -2015
